Tanıtım

Aşk her zaman mutluluk vermiyordu. Bazen öylesine acıtıyordu ki canını ; Birisi elini göğsünüze sokup nefesinizi kesmiş gibi hissediyordunuz. İşte şimdi ben de aynısını yaşıyordum. Birisi içimi oyuyordu sanki. Gözlerim görmeyi ret ederken yutkunamıyordum.. Böylesine canımın yanacağını hissedememiştim. Şimdi onun yanında bir başkası varken nikah memurunun sözleri çınladı kulaklarımda..
"İyi günden kötü günde ölüm sizi ayırana kadar " diyordu. Onları ne ayıracak bilmiyordum ama sözü edilen "ÖLÜM " bizzat ben olacaktım

*- Bana bir hediye verildi. O da gözlerimi açtığımda kulaklarıma dolan kalp atışlarımdı. -*
Başkasına ait bir KALBİN emanetçisiydi...