Proloog

(*waarschuwing* verander dit de hele tijd)
Ik, Wea, ben achttien en heb een klein zusje van tien. We leven op straat en ik weet niet of mijn ouders nog leven of dood zijn. Ik heb de ‘geheugen-stick’ van mijn vader, waar hij alle informatie over het knippen en plakken van geheugen op heeft gezet, en alleen hij weet hoe dat moet. Om dat onze ouders dus ontvoerd zijn, heten wij nu Uitkinderen, en worden we compleet aan ons lot overgelaten. Niemand zal ons helpen, en iedereen wilt maar al te graag de informatie die op de stick staat hebben, maar ik denk daar anders over. Het was van mijn vader, het is het enigste dat ik nog van hem heb, dus ik bescherm het met mijn leven.