Description
Stanęli naprzeciw siebie. On - alfa. Ona - jego córka. Śmierć zabrała nie tylko matkę, ale i uczucia ojca. Krążyli wokół siebie jak obcy. Zaatakował pierwszy, odskoczyła, nie chcąc walczyć z własnym ojcem. Ale nie miała wyboru. Wydziedziczył ją, pozbawił stada i nawet nie wiedziała dlaczego. Wściekłość mieszała się z żalem. Kłapnęła zębami przed jego pyskiem, by go odstraszyć, ale on nadal atakował. Wciąż i wciąż. Drobne rany naznaczyły skórę szarej wilczycy. Nie liczyły się już więzy rodzinne, a jedynie brutalna agresja. Stanęła na dwóch łapach i zaatakowała. To było prawie jak przytulenie, tak jak dawniej w dzieciństwie. Ale zamiast mokrego języka na karku, poczuła ugryzienie. Wtedy zrozumiała, że nie ma dla niej już miejsca w tym stadzie. Więzi zostały zerwane. Najwyżej notowane: #91- O wilkołakach #117- O wilkołakach #286 - O Wilkołakach
Prolog
