Description
Kendini herşeyden ve herkesten soyutlayıp sadece arabalarla yaşıyan biri nasıl yeniden hayat bulur? Sorunun cevabı tamda burda. "Sana dokunan ellerini ağzına sokcam onun." "Furkan ona bulaşma." dedi. "Zeynep torpidoda peçete var alabilirsin." dedim.Torpidoya uzanip açtı ve kutuyu görünce bana doğru çevirip "Bu ne?" dedi gözündeki yaşı silmeye çalışırken.Ona doğru uzanıp gözlerini silmek için elimi uzatmamla birlikte irkildi, ama niyetimi anlayınca kendini serbest bıraktı.Yaşları silerken "O kutu sana ait." "Nasıl yani?" "Açarsan anlayabilirsin." dememle kutuyu açtı ve içine bakakaldı.Ona dönüp bana bakmasını sağladım ve teybe bastım arka fondaki müzikle birlikte masmavi gözlerine bakarak dilimden "Seni seviyorum Zeynep!" cümlesi zorlukla çıktı gözyaşları iyice artmıştı bana bakmaya çalışıyordu.Titreyen sesimle tekrarladım "Seni seviyorum Zeynep gözlerindeki masumluğu seviyorum, bir anda küçük bir çocuk oluşunu seviyorum, bana bakışını seviyorum, gamzelerini seviyorum.
KÜLÜSTÜR
