Description
Yapayalnız kaldığında. Kendine yapmıştı ne yaptıysa. Ne üzüntüsü ne de yalvarışları. Hiçbiri onu ilgilendirmiyordu. Aslında her saniye ona bir asır gibi geliyordu. Hayatında hiç çığlık atmamıştı. Nefesi kalmamıştı. Boğazı kurumuştu. Boğazında acı bir düğüm. Ağlamaktan gözleri buğulu görüyordu. Nasıl olduysa uyumuştu. Sabaha karşı saat 05.09 da uyanmıştı. Kafasını yerden kaldırmaya çalışmıştı ki hiçbir yeri tutmuyordu. Yaklaşık bir saat sonra sabah güneşi gözünü kuruturken. Yerden kalkabilmişti. Ne yapacağını bilmediği gibi ne olduğunu da bilmiyordu. Evin her yeri dağılmıştı. Çok korkuyordu. Her yeri titriyordu. Evin tüm perdelerini kapatıp banyoya girmişti. Her yeri mosmordu ve acıyordu. Ne olduğunu hatırlamıyordu. Aklına gelen ihtimal eve hırsızın girdiği ve onu farkedince onu bayıltığıydı. Ama her yere bakmıştı. Herşey yerindeydi. Kafası çok kötü ağrıyordu. Hemen buzdolabını açıp bi ağrıkesici aldı ve susuz yuttu. Saat 09.30 geliyordu. Ağrısı kalmamıştı. Evini toparlayıp.......
Ya kalp ya da beyin
