මල් අසුන

හත් ගව්වකින් දුරක නසා දිවි පිපුණාට
තල මලක රොන් කෙමිය ගුණමකු ද කියාපන්
පීදිලා යස රුවට රන් පාට කෙමියකම
මව් නසන උණ මලක හදින් යළි අසාපන්
වට නසන මව් මරන තල මලට උණ මලට
බඹර තටු ඒ තරම් ලොබ ඇයි ද සොයාපන්
තඹර වුව අත හැරම සමනල් ද බඹර තුඩු
මත් රසක් සොයන එක අකැප දැයි කියාපන්
උණ මලක් තල මලක් නොවෙන වග සාපයක්
ලියා ඉඳුසැව් ගව්වෙ හංගලා තියාපන්