Description
"Altı yıl okuyup psikiyatr mı oldun gerçekten?" Cümlem bittiğinde dudaklarımı büzdüm. "Mesleğimin neyini beğenmiyorsun,Masal?" Tek kaşı havada,beni süzüyordu. "Ne bileyim,cerrah olsaydın.İnsanları kesip biçerdin." Yüzüne alaycı bir gülümseme yerleşti. "İnsanları değil;acılarını kesmeyi tercih ediyorum." Gözlerimi devirdim. "Hayat kurtarırdın en azından." Alaycı gülümsemesi yüzüne iyice yayılıp samimileştiğinde,sol yanağındaki çukur ortaya çıktı. "İnsanın yalnız kalması,fiziksel yaradan daha önemli bir yaradır.Ben insanları kendi yalnızlığından kurtarıyorum." Başımı öne eğdim. "Bende acı yok,neyi keseceksin?Saçma sapan ilaçlarla düşüncelerimi mi uyuşturacaksın?" "Seni anlayacağım.Yetmez mi?" "Sakın bana bir hastalık tanısı falan koyma." Elini çenesine dayayıp bakışlarını yüzümde gezdirdi. "Neden?" Derin bir nefes aldım. "Sınırlandırılmak istemiyorum.Doğduğumuzda hepimiz sınırlandırıldık zaten.Hepimize belli bir isim ve ömür verildi.Daha fazla sınıra gerek duymuyorum."
Bölüm 1
