Hayaller Paris gerçekler Bağcılar

Babam daha yeni ölmüştü , annemi ise daha önce hiç görmedim . Kız kardeşim ise beni öldürmek için can atıyor bu iğrenç mide bulandırıcı şehir mide bulandırıcı insanlar keşke hepsi ölse . Asla ama asla bu hayata yenik düşmeyeceğim ne kadar nefret etsem de vazgeçmeyeceğim . Ne kadar nefret duysam da bu hayata sevdiğim şeyler elbet var ; Müzik dinlemek ,yemek yapmak ve kitap okumak bu üç şeyi hayatımdan çıkarmayacağım zaten onlar olmasa ne yapabilirim bilmiyorum , Yemek yapmak konusuna geldiğimizde geçen günlerde çocukluğumun geçtiği o sıkıcı sokaklarda dolaşıyordum yine aynı insanlar sokakta sabahtan akşama kadar bir top peşinden köpek gibi çocuklar ,amaçsızca bağıran sokak köpekleri . Hiç mi değişmez bu dükkan sahipleri ? Her zamanki gibi kasap , manav ve olmazsa olmaz bakkalcılar aralarında dolaşırken bir tane dükkan dikkatimi çekti nedenini dahi bilmezken , dükkana 10-15 dakika baka kaldım oranın güzel bir kitapçı (bu cahil sokak için çok önemli tabi ) veya yemek kursu veren bir lokanta (çok tutmayacak bir riskli bir hayal ama hayal etmesi güzel) açabilirim dükkanla ilgili olacağımı düşünüp yanıma geldi ve 'Dükkan satılık eğer ilgileneceksiniz dükkan sahibinin telefon numarasını verebilirim bir kaç ay önce ayrıldı buradan ama ulaşabilirim'adama ne diyeceğimi bilmiyordum ama ilgileneceğimi söyleyip adamın telefon numarasını aldım düşünmem lazımdı buradan nefretle gidip istekle gelmek biraz aptalca geliyor ama şansımı deneyeceğim zaten kaybedeceğim bir şey kalmadı ... Akşama eve gittiğimde ölmüş gibiydim eve faturalar ve ıvır zıvırlarla dolmuştu hiç anlamıyorum o kadar sokakta dolaşıyorum ama elektrik faturası yüksek geliyor ... yeni bir gün en kötü şeyin yalnızlık olduğunu anladım aslında anlayalı çok oldu ... Yemekten sonra hesabımdaki para miktarına baktım yine aynıydı babam ölmeden önce yüklü bir miktar yatırmıştı hepsini çekip sokağa yöneldim .... iki saat süren görüşmeden sonra sözleşmeler imzalandı ve artık yeni bir hayatın tomurcukla yeşermeye başladı ....