Happy

Bana hep mutlu derlerdi. Sebebi ortadaydı zaten. Fazla Neşeli bir insandım ben. Ayrıca yaramaz bir cici kız. Her yaramazlığımda hep o tatlı gülümsememe sığınırım. Onun kollarında bulurdum kendimi. Herşeyi böyle toz pembe anlatırken birazdan patavatsızdım sanırım...

Küçükken her kız beyaz atlı prensinin hayalini kurar ya, ben beyaz atlı istemezdim işte benim için tatlı bir köpeği olsun yeterdi. Acaba bende bir gün aşık olacak mıydım? Bu patavatsızlıkla biri bana aşık olur muydu? Ya da beraber eğlenceli Şeyler yapar mıydık merak ediyorum...