Sfida

...Te jetosh apo te vdesesh pa patur mundesi te hapesh krahet e tu e te shohesh skajet e qiellit ?
Jeta e saj nuk do te kishte qene aspak e tille po mos te kisha pasur kete dileme e cila nuk ben gje tjeter vecse te mundon cdo dite.
E qete , e kendshme e paarritshme ne disa aspekte kjo ishte ajo e cila me komplekset e saja sbente gje vecse veshtiresonte cdo gje qe dilte perpara. E keshtu nise histori e nje vajze e cila ne pak kohe ndryshon jo vetem personalitetin por edhe meyren e te jetuarit dhe cdo gje rreth saj te cilen e mendonte dikur te bukur por me pas i u bene perngesa me e madhe.

... Kloe u zgjua nje mengjes dhe u be gati per rutinen e saj te perditshme por se dinte se ajo dite do ndryshonte jeten e saj pergjithmone. Per vite me rradhe ajo ka vuajtur te pasurin njerin prind ne shtrat te semure dhe gjithnje asgje nuk i shijonte si bashkemoshataret e saj. E lodhur nga agonia dhe rutina e cdo dite , patjeter dhe nga jeta plot sfida qe i ishte rezervuar mendja e saj kishte filluar te bente lojera te rrezikshmr po aq sa te frikshme.
Ate dite dimri pasi kishte kaluar ditelindja e saj e 17 Kloe u zgjua e mori rruges per ne gjimnaz si cdo dite por se dinte qe kjo bote i ka rezervuar shume gjera te thera per te.
Mbas nje dite te merzitshme shkolle ajo shkon ne shtepi dhe sheh qe babai i saj eshte semure serish por jo si ato 12 vitet e shkuara te femijerise se saj por ne ate faze qe gjithmone i frikesoheshin te gjithe...fazes se fundit!
Per muaj me rradhe vazhdon nje agoni e tille ,sfida, vuajtje, te qara dhe aspak drite ne fund te tunelit.
Pas ndryshimeve te ndryshme qe Kloe pesoi shoqet e saj te ngushta e vune re kete gje. Nje dite ato menduan tja thonin edhe pse nuk e dinin se si do te reagonte ajo.
Ada: -kloe ne e shohim se dicka tek ti nuk eshte si me pare ,- dhe nuk ishte dicka ishte thyer brenda saj si nje xham i cili smund te ngjitej ose nese ngjitej serish shenja do te mbesnin!
Kloe : - une ... nuk kam gje ,- dhe aty asaj i rreshqasin lotet.