Description
"O zaman susma. Seni duymaları için elinden ne geliyorsa yap. İnsanların kalplerine dokunduğunda iyileşeceğini hissediyorum." "Yaralı olduğumu da nereden çıkardın?" "Herkes biraz yaralıdır. Ama en çok susanlar. Çok mu canın acıdı? Çok mu acıttı İzgi?" "Çok canım acısaydı bağırırdım." "Bazen, bağıramazsın. Ama üzücü olan bu değil. Bazen bağıramadığın için açılan yara kapanmadığında, onun hâlâ yara olduğunu unutursun. Konuşmadığında, dilinin ucuna gelip her yuttuğunda biraz daha unutursun." "Seza, bazense dile getirdiğinde unutursun. Ama bence unutmak kötü değil. Unutmak kötü değil ama dile getirdikten sonra buna yalnızca sen alışmazsın ve bunu yalnızca sen unutmazsın. Asıl kötü olan bu. Asıl acıtan bu. Çünkü artık sen kendi yaranı kapatmadın iyileştirmeyecek basit bir bantla, bunu bir başkasıyla beraber yaptın." "Bir başkası senin acını unuttu. Asıl acı olan bu. Tek başına unutursan yalnızca unutursun. Öbür türlüyse, yaranın hiç kapanmadığı yetmezmiş gibi hep kanar, seni tüketir." Bağırmıştım ama kötü olan bu değildi. Duymuşlardı ama kötü olan bu değildi. Kulaklarını tıkamışlardı. Asıl kötü olan buydu. Asıl üzücü olan buydu Seza.
1 İlk Beklenmeyen Kalp Çarpıntısı.
