Description
Bugün Gül ve Baran'ın kaderi yazılmıştı hemde bir iftira ile. Genç kızın namusunu dile vurmak kolay mıydı, üvey anası için kolaydı. İbrahim bey belindeki silahı alıp, Baran'a doğru tuttu. "Baba ne olur yapma onun bir suçu yok " Dedi ama ne çare kızın sesini bile duymuyordu. "İbrahim amca ne yapıyorsun bırak silahı" dedi Ferhat endişeyle. Baran, önce ağlayan Güle baktı sonra ona silah tutan adam'a. Ve hiç düşünmeden kızın elini tuttu. Ona mahsun bir şekilde bakan kızın gözlerine bakmayarak. "Burdaki herkes duysun ben bu kızın elini bir kere tuttum ve bırakmaya da hiç niyetim yok" diye bağırdı ahaliye ve ona silah tutan yaşlı adama baktı "Bundan sonra senin kızın benim namusum, karşıma çıkan kim olursa ezer geçerim İbrahim bey!! Sen dahi olsan bile!! " "Baran oğlum" diye seslenen babasına baktı. "Baba git imamı getir Gül karım olacak!!! "
Giriş
