1. bölüm - "Manolya!"

"Onu gördüğüm ilk an kalbime mühürlenmiş olmalı, zira hissettiklerimin başka bir açıklaması olamazdı."

🩹

Sözleri sona erdiğinde yüzümdeki silik tebessüm kendini kocaman bir gülümsemeye bırakmıştı. Heyecanla arkama döndüğümde asla görmeyi beklemediğim bir şey oldu.

"Sen?" dedim ve şaşkın ördek yavrusu gibi önümde dikilen kişiye baktım.

Aynı şaşkınlık karşımdaki kişinin yüzüne de bulaştığında ağzından sadece tek bir kelime çıktı:

"Manolya!"

🩹

"Biz birbirimizin huzuruyduk, şimdiyse sadece birbirini tanıdığını zanneden iki yabancıdan ibarettik. Ne o beni tanıyordu, ne de ben onu. Sadece öyle sanıyorduk."

🩹

Ben güzel şeylerin katili miyim?