Description
Işıkta parlayan bir çift yeşil göz ve karanlığa mahkum kalmış kahverengi gözler... Kurumaya yüz tutan yeşil yaprakları bekleyen kahverengi topraklar... Yüzlerce kişiye mezar olan topraktan çıkıp büyüyen fidanlar... İntikam değil iniltikan istiyor o. Her şey hemen bitsin değil, acıdan inim inim inlesinler istiyor. Dökülen kanlarının hesabını istiyor. Bir tarafta beyni diğer tarafta kalbi. Beynindeki tek düşünce iniltikan. Kalbiyse, çok farklı yönlerde. O, kalpsizlikten korktuğu için sevdi. Çok sevdi. Minicik ellere emanet etti kalbini ve hayata tutunmayı seçti. Bunca süre duygularını kaybetmemiş olması gerçekten çok büyük bir başarıydı. Gözleri karanlığa alıştığı için öylesine siyah gözlüğü takarken öğrendi, gözlerin de konuştuğunu. "Susun." dedi onlara. Belli etmemeliydi çünkü acı çektiğini, aşık olduğunu, aslında bütün hislerini... İçindeki merhameti gizlemeliydi. Yoksa elinde olanı da olmayanı da kaybederdi. Dünyası Karanlık Çocuk, büyüdü ve Siyah Gözlüklü Adam'a dönüştü. Eskiden karanlık olan kendi dünyasıydı. Sonrasındaysa dünya aydınlandı. Yine de o, karanlığa alıştığı için siyah gözlükleriyle kararttı kendi dünyasını ve diğer renklere karşı kapandı. Ama bir gün mecbur öğrenecekti, Ahdar Karası'nı. Çünkü ne yeşili bütün çıplaklığıyla görüyordu ne de siyah, yeşili tam olarak örtüyordu. Gözlerini çepeçevre sarmalayan siyah gözlüğün ona gösterdiği yeşil, gözlük camlarındaki girdaba düşüp Ahdar Karası'na dönüşüyordu. Yeşil değil, siyah da değil. Bu hikaye, ikisinin bir sarmalda buluşup tezatlığın oluşturduğu büyüyü yansıtıyor. Hayır, bahsettiğimiz renk gözle görülebilecek yeşilin başka bir tonu da değil. Sadece Gece Doğan ve Işık Saçan'ın gördüğü bir renk bu. Gözlerimizi sıkıca yumup düşündüğümüzde ortaya çıkan bir renk...
Giriş
