Özlemekle Geçmiyor

Bugün günlerden Pazar saat akşam 06.32 ve ben yine terkettiğim sokaklardayım. Pişman olmak istemiyordum. Asla pişman olmak istemiyordum! Buraya gelme sebebim de buydu, tek sebebim yani. Ölümle burun buruna olmak, onlarla yüzleşme hissi uyandırıyordu bende. Hayatım da verdiğim en değerli kararlardan biriydi buraya gelmek. Çok düşünmüştüm. En kötü ne olursa olsun demiş kapıyı çarpıp çıkmıştım. Ve şimdi yıllar önce de en kötü ne olacaksa olsun diyip çarpıp çıktığım kapının önündeydim.

Hayallerime saygı duymayan insanları terketmiştim ve 8 yıl sonra tekrar terkettiğim yerde onların yanındaydım. Ama bu sefer hayallerimin fazlası vardı elimde...

Asker olmak, aile olmak...

Geçmişi tekrar yazmak...

Pişman olup, keşke dememek...