1.Bölüm (Mahalleye Dönüş)

Perdenin minicik aralığından, hemen çaprazda kalan evimin kırılmış kapısına ve kapının önündeki siyah arabaya; kalbim boğazımda atarak bakarken, Mahir'in nefesini ensemde hissederek korku ile ona döndüm. Kucağımdaki kızıma sıkıca sarılarak, başımı hayır anlamında salladım, "Hayır Mahir!" genzimden akan tuzlu gözyaşlarımı zorlukla yutup, "Hayır Mahir, bizi onlara veremezsin." diye sayıkladım. Mahir dik dik gözlerimin içine bakarak, "Sana mahalleden gitmen için zaman tanımıştım." diye fısıldadı, "Yapamazsın!" sesimin dışarıya gitmemesine özen gösterirken, damarlarımda kaynayan öfkeyi bastırmaya çalıştım. "Bana vicdanın kör biliyorum ama kendi kızının hayatını hiçe sayacak kadar vicdansız değilsin..."