Description
Buz gibi bir sesle "Sen ne yaptığını sanıyorsun." diye sordu. Ürkütücü sesi dalga dalga kulaklarını bulduğunda gözlerindeki yaşlarda can buldu ve yanaklarını ıslattı. Hala hangi yüzle karşısına çıkabiliyordu. Sessiz kaldı. Cevap vermek onun varlığını kabul etmek demekti. Karşısındaki celladı kendinde öyle büyük bir yara açmıştıki ne sara biliyor nede öfkesini atabiliyordu. Sorduğu soruya hiç bir tepki vermeyen kadına öfkeyle baktı. Yağmur şiddetini arttırırken genç kadının üzerindeki giysi tüm hatlarını ortaya koyuyordu. Kendilerini uzaktan izleyen korumalara başıyla uzaklaşmalarını söyledi. Dizlerinin üzerine çöken kadını kollarından tutup ayaklarının üzerinde basmasını sağladı. "Sana bir soru sorduğumda bana cevap ver." diye kükredi. Beyza için dokunması kabul edilemez bir durumdu. Midesinin kasıldığını hissetti. Neredeyse kusacaktı. Kendini geri çekmeye çalıştı. Fakat o kadar sıkı tutuyordu ki başarılı olamadı. Karşısındaki adama öyle bir baktı ki ölüm kadar soğuktu. Sesi ise buz gibi çıktı."Üzerimdeki pislikten kurtulmaya çalışıyorum." Oktay duyduklarıyla tokat yemiş gibi oldu. Ne bekliyordu ki bir kadına yapılacak en büyük kötülüğü yapmıştı. Ama ne zaman Beyza karşısında dursa aklına Tunc geliyordu. İkisi arasındaki ilişkinin boyutunu tahmin ettiğinden öfkesi küçük bir kıvılcımda olsa yeniden alevleniyordu. Gelene kadar kendisine sakin olmasını söyleyip durdu. Şimdi ise öfkesi pişmanlığının üzerine çıkmıştı. "Senin üzerinde biriktirdiğin pisliği yağmur damlaları temizlemeye yetmez." dedi ve genç kızı kolundan tuttuğu gibi çekiştirmeye başladı. "Bırak beni hayvan herif." Oktay gözü dönmüştü "Merak etme birazdan bırakacağım." dediğinde genç kadının direnmesi hiçbir fayda sağlamadı. Sürükleyerek getirdiği havuzun başında durdu ve "Seni ancak bu temizler." dedi
Buldum. Dostum buldum
