Description
Amala şaşkınlıkla adama bakar "Noluyo burda Amrit?Bu kurban töreni olan yere niye geldik?" der endişeyle Amritin zor tuttugu göz yaşlarını görünce her şeyi anlar. Gözleri dolar kadının "Maharajım doğru mu anladım?" diye sorar acıyla Amrit kederle başını sallar Amala hüzünle gülümser "Peki kim yapıcak?" der. Amrit kızın yüzüne bakmadan acıyla gözlerini yumar kekeleyerek "Ben" diye cevaplar. Durumdan sıkılan kenarda duran amcası Vimal "Yeter artık başla"der. Amrit kalbindeki sancıyı bastırmaya çalışarak kadınına döner ve gecenin başından beri kıyafetinin içine sakladıgı bıçagı çıkarır ve kadınınayaklaşır ve "Seni çok seviyorum Maharanim" der ve arkasına geçer bıçakla kadının o çok sevdigi gerdanında derin sıyrık açar yaradan çıkan kan Amritin eline yüzüne bulaşır. Ne kadar garipti demi sevdigi kadının kanı şuan ellerindeydi.Kadın boğazındakı keskin acıdan dayanamaz ve ve yığılır ancak adam yere düşmeden yakalar ve çaresizce yanağından akan yaşlarla kadınının yüzüne bakar "Özür dilerim Maharanim özür dilerim affet beni" der kız gülümser. Sevdigi adamın kollarında hayatı sona eren kadının son sözü "Se-seni seviyorum Maharajım" olur. Bir kaç sene sonra~ Fotoğrafa bakınca dayanamaz gözlerinden yaşlar akar titrek sesle "Seni çok özledim marahanim" der ve sanki ona gerçekten dokuna bilecekmiş gibi fotograftaki kadının yüzünü okşar.Okşarken elleri titrer yavaş yavaş ellerini indirir ve kalbindeki acıyla orayı terk eder.Giderken de şu cümleyi mırıldanır "Ne güzelsin...ama fotografta" der ve çekip gider.O günden sonra Amrit Doobaydan haber alınmaz kimse nerde oldugunu bilmez.Amrit Doobay eski hayatına dönmüştü artık o kadının yanına gitmişti en azından orda mutlu olacaklardı.... Yazarınız orjinal Kali karanlığın sesi hikayesinden esinlenerek yazmıştır. Bazı olaylar KKS ile aynıyken bazı olayları
0.1 ANCİENT
