Hastane.

O küçük kız hiç bir sekilde yaşama umudu kalmamış bir şekilde yerinden oturuyordu.

"Bedeni çok zayıf, yaşayamaz."

Bu hastane onun sonu muydu? Yaşamak için son bir umut?..

"Şuna bak! 4 yıldır o yatakta oturuyor!"

Kader bu muydu?

"O yarın veya bugün ölür."

Tanrı cidden bu kadar acımasız mıydı?

"Geber."

Hepsi onu bu kadar strese sokan ailesinin suçu.

"Zavallı şey..."

Gözyaşları fiziki acı veriyor...

"Bir deri bir kemik!"

Bunun bu kadar ağır olması gerekmiyordu.

"Keşke onun gibi olsaydım!"

...

Onlar...

Ne istediklerini biliyorlar mı?

Bu his...