prolog

"Biz ince bir çizgi üzerindeyiz" dedi, yaşların ıslatmış olduğu yanaklarını silip. "Hep o çizginin üzerinde olacağız."

"Sen olmak zorunda değilsin."

"Bu benim kararım." diyerek ellerimi tuttu sıkıca. "Ve ben seninle o çizgi üzerinde olmak istiyorum."

Dolu gözlerimdeki yaşlar yeniden akmaya başlarken ben, sadece sustum. Artık onunla zıtlaşmaya gücüm kalmamıştı ve kararını değiştirebilmek için daha fazla ne söyleyebilirim bilmiyordum. "Hey, bana bak." Eliyle nazikçe çenemden tutup ona bakmamı sağladı. Parlayan gözleri, kalbimin teklemesine neden oldu. "Sana söz veriyorum," dedi, buruk bir tebessüm ederek. "İyi olacağız."