bölüm 1: gökyüzünün doğuşu

gök gürledi ben daha çok ağladım, yağmur yağdı ben daha çok ağladım sanki gökyüzüde benimle yas tuttu rüzgar esti göz yaşımı silmek ister gibiydi insanların yapmadıklarını yaptılar benimle ağladılar yaşımı sildiler ama ne kadar yalnız olduğumu unuturamadılar. nasıl unutulur ki bir aileye sahip olmamak, bir evinin olmaması, yalnızlık nasıl unutulur ki bir el uzandı karanlığın ortasından yağmur yavaşladı gök gürlemeyi, rüzgar esmeyi bıraktı ben elin sahibine baktım masmavi gözleri simsiyah saçları vardı bu nasıl bir uyumsuzluktu gece ve gündüz gibi nasıl zıtlık, uzattığı elle baktım başını salladı ve sesini duydum
-yeni hayatına hazır mısın gökyüzü ?