Description
Bir yol düşünün ... Çıkmak zorunda olduğunuzu hissettiğiniz bir yol. Kendini buna öyle inandırmışsınız ki sanki yaşamanız buna bağlı gibi hissediyorsunuz. Uzun bir yol, kenarlarında göğe uzanan ağaçlar var . Adımlarınız içinizdeki karmaşadan habersiz sağlam ve güven dolu. Hafif esen rüzgar ağaçların dallarını dans ettirdikten sonra sizin saçlarınızı okşayıp geçiyor. İçinizde var olan bütün tereddütleri unutuyorsunuz o an. Daha da hızlı yürümeye başlıyorsunuz. Tam tepenizden kırlangıçlar şarkı söyleyerek uçuşuyor. Yüzünüzde içten bir gülümseme oluşuyor ve tam o saniye önünüzdeki çukuru görmediğiniz için takılıp yere düşüyorsunuz ve dizleriniz parçalanıyor. Acı dolu bir çığlık kopuyor bu defa dudaklarınızdan ve yaşaran gözlerinize artık söz dinletemiyorsunuz... Ağlıyorsunuz ... Hıçkırıklara boğularak ağlıyorsunuz hem de... Çünkü düştüğünüz yerden elinizi tutup kaldıracak başka bir el yok, kanayan dizinize bakabilecek kimse yok. Yanaklarınızı ıslatan göz yaşlarınızı silecek yumuşacık parmakları olan kimseniz yok... Bu defa daha acı dolu ağlamaya başlıyorsunuz. Sanki kanayan diziniz değilde yüreğinizmiş gibi. Bir süre daha ağlayıp göz yaşlarınızı kendiniz siliyorsunuz , sanki her şey sizin suçunuzmuş gibi . Sanki bunların hepsini haketmişsiniz gibi. Kanayan dizinizi silmeyi reddedip kendi çabalarınızla ayağa kalkıyorsunuz ve tekrar yürümeye başlıyorsunuz. Ama bu defa çok başka şeyler hissediyorsunuz. Az önce size güzel gelen ağaçlar bu defa size tıpkı zindan parmaklıklarını anımsatıyor, saçlarını okşayan rüzgar sizi üşütmeye başlıyor ve öten kırlangıçlar birer gardiyana dönüşüyor. Oradan kurtulmak istiyorsunuz ve koşmaya başlıyorsunuz . Ama koştukça yol daha da uzuyor sanki, attığınız her adımda etraf kararmaya başlı
ÖNEMLİ DUYURU !!!!
