Description
"Yaşamak, kalbinin atması değildir sevgili prenses; yaşamak sevilmektir, mutlu olmaktır." Mezarın önünde durmuş soğuk taşın üzerindeki isme dikmiştim bakışlarımı. Alexandra Partice. Göğsümün sol tarafından akan kan bütün vücudumu boyuyor, ayaklarımın dibindeki kırmızı gölge pelerinli canavarı büyütüyordu. Ellerimi üzerimdeki montun cebinde daha da sıktım. Önünde durduğum mezarın içinde bile yatmıyordu annem. Bedeni yoktu. Bedenini yakmışlardı. Başımı onun solmuş yüzüne çevirdim. "Yaşamak, toprağın altında olmaz sayın prens; sevdiğin insanlara gülümseyerek olur. Bir ölü gülümseyemez, aynı annemin bir daha asla bana gülümseyemeyeceği gibi." 🌙🌙🌙 Ve şimdi buradaydık. Aynı arabanın içinde, en azından karşı tarafın bizden hoşlandığını bilerek yan yanaydık. Yıllar önce imzalanan düşmanlık antlaşmasına karşın, başlayan soğuk savaşta aynı cephede yer almak için yan yanaydık. Düşmandık, her an birimiz diğerini gözünü bile kırpmadan öldürebilirdi. Aşıktık, her an birimiz diğerini öpebilirdi, aşkını itiraf edebilirdi. Dosttuk, her an birimiz diğerini bir kurşundan korumak için canını feda edebilirdi. Hem o kurşunu atıp onu öldürebilir, hem de o kurşunun önüne geçip ölebilirdik. Buyduk. Karanlık ve ay ışığıydık, birlikteydik ama bir o kadar da ayrıydık.
TANITIM
