Description
Kurşun sesleri taş duvarlarda yankılanıyor, adeta ölümü anıyorlardı.... Tek tek yığılan bedenler , cenaze evine dönüşmüş konak.... Deli gibi atan yürekler hissediyordu ayrılığı bir nefes kadar yakındı onlara.... Kaderin yazdığı hikaye değildi bu , İnsan oğlunun çizdiği tabloydu... "Afran dayan !" Göz yaşları kaybetme korkusuyla tek tek dökülürken , yüreği sevdiğinin ölümüne şahitlik ediyordu. Aklını kaçıyordu, ellerine sevdiği adamın kanı bulanmıştı, kucağında son nefeslerini olduğunu bilmesine rağmen yaşasın istiyordu... aklını kaçıyordu..... "Ölmezsin ! Ölemezsin sevgilim... Bırakmam demiştin sözünde dur Ağa oğlu söz şereftir ! Yalvarırım kapatma gözlerini !!" Elleri ellerindeyken gidiyordu Ağa oğlu, gözlerine son kez aşkla değil kederle bakarak terk ediyordu yarini. "Söz şereftir Ağa kızı....ben tutamadım...affet " Ölüm melekleri sarmıştı genç adamın ruhunu kolları arasında can çekişir olmuştu zulme boyun eğen heybetli bedeni, son kez gülümsedi sevdiğine dudağının kenarından süzülen sıcak kan boyuna doğru süzülürken...akan kan onunken af dileyen canını alanlar değil ,parmağında yüzüğünü taşıyan yarini terk eden Afran olmuştu... "Affetmem !! Kapatma gözlerini nolur sevgilim , nolur gitme !! Yemin ederim affetmem Afran .....gitme !!" Kana karışan göz yaşı olmuştu genç adamın gidişini tastikleyen, feryat sesleri yüslelen ihtişamlı konak öyle bir acıyla sarsılıyordu yıllar geçse bile unutmaz, kanla boyanmış mermer avlu temizlenmezdi... Gitmişti.... Ruşen Toprak Xerzan düğün tarihleri için gün sayarken , sevdiği adamın mezarında kokusunu arar olmuştu.... Afran Oğuzhan sözlüsünün kolları arasında veda etmişti ona yaşaması çok görülen dünyaya..... Kurgu bana aittir !! Tetikledirici unsurlar içerir !! Yayın tarihi 25.09.2023
Ölümün Rengi 🔥
