-Tanıtım -

Masallar birer beyin yıkama aracıdır. Küçük bir kızken masallara bayılırdım . Özellikle şu beyaz atlı prensli olan masallara ... Kim bayılmazdı ki .Ama büyüyünce hayatın masallardaki gibi olmadığını anlıyorsun . Ve başrol hep başkası oluyor...

Bir gün sevdiğim mahalle kitabını okurken ana karakter için yorum yaptım . Sonuç kendimi bir ekstra karakter olarak buldum . Bu masalda da bir yan karakter miydim ?

''Ne düşünüyorsun ? '' diye sordu . O güzel alt dudağını ısırıyordu .

Gerildim , midem gerildiğinden stresten ekşidi . Neredeyse mide öz suyum ağzıma gelecekti.Ah fena sarpa sarmıştım. Yanaklarımın renklendiğini ve giderek kulaklarıma kadar yayıldığını hissettim. Başımı yana çevirdim . Bilmezlikten gelerek ''Ne hakkında , Yiğit Abi ? ''

Derinden , boğuk bir kıkırdama yükseldi. ''Kaçıyor musun ? '' Yüzü ciddileşip sanki yakın değil gibi daha da yaklaştı .Bir önceki ifade yerine hüzünlü bir bakış yerleşmiş, ressamın resimde çizme isteği yaratacak kadar yüz hatları gerilmişti .

Saçlarımdan kaçan bir tutama uzanıp ,kulağım arkasına yerleştirdi .İç geçirerek,'' Ah seninle ne yapacağım küçüğüm '' .

Bir an sessizlik oldu, ardından parmaklarının yanağımda dolaştığını hissettim. Aniden beni orada sap gibi bırakıp gitti ...