Description
Ben damardaki kan isem, O damarın ta kendisiydi. Ben Havva isem, O Âdem, Ben inci isem, O istiridye, Ben okyanus isem, O dalga, Ben Ağaç isem, O toprak, Ben Nefhaysam, O da Pinhandı. Bana ulaşmak için O 'nu aşmanız gerekiyordu. Biz zıt kutuplar değildik. Biz birimiz olmadan yok olacak tek kutuptuk. "Hayatın boyunca kendin için yaptığın tek iyi bir şey söyleyebilir misin?" Söylerdim. Kendim için yaptığım tek bir şey vardı zaten çok zor değildi cevabı bulmak. "Yaşadım." Güldü. Sağ baş parmağını dudağının üstüne götürdü. "Onu bile becerememişsin." Sözlerin fiziksel bir ağırlığı olabilir miydi? Sözler somut olamaz mıydı? Eğer değilse Neden kulaklarım işittiklerimle uğuldamaya başladı? Neden benim de bildiğim bir gerçek başkasının ağzından çıkarken kalbimi enkaz altında bırakıyordu? Bu sorumun da cevabını biliyordum. O başkası değildi. O Pinhandı. Beni tekrar dünyaya getirecek olan adam. "Sana iki seçenek sunacağım. Benimle gel sana ruhunu yaşatmayı göstereyim, öğreteyim. Ya da git ve bilmem kaçıncı intihar düşüncene devam et. Asla cesaret edemeyeceğin ama sürekli düşündüğün o intihar planına..." Yaşamak. Ruh. Nefha. En iyi yaptığım şeyi yaptım. Gülümsedim. Gülümsememin üstüne bir salıncak kuruldu. Küçük nefha oturdu salıncağa. Baktı gökyüzüne bıraktı kendini derin boşluğa. Pinhan. Yeni dünyamın ismi. Tüm hakları saklıdır.
1| "DOĞUM"
