I

Może to moja ostatnia zbrodnia, a może tylko kolejna z wielu. Stałam wryta w ziemie, jak jakiś posąg z rękami całymi we krwi, swojej krwi. Zaczęłam się zastanawiać czy czegoś żałuję, czy mogę odejść bez żalu do siebie, do innych? Po chwili padłam a zanim straciłam przytomność, usłyszałam z oddali swoje imię...Claudette?! A potem nie było już nic.