Description
Düşmana ihtiyacı yok, içindekinin nefreti ona yetiyor. İçinde kendi katiliyle yaşamak, her gece başını koyduğun yastıkta boğulmak ve boğazına sarınan ellerin sahibi olmak; kendinin düşmanı olmak. Işık Kaleni, bir eylül gecesi uyuduğu kabustan bir türlü uyanamıyor; yeterince güçlüysen her kabustan uyanırsın demişti abisi, abisi yok. Işık Kaleni, gölgesine sığınabileceği tek insanı da kaybettikten sonra; kaybedecek hiçbir şeyi olmayan kız. Geçmişten gelen bir adamla birlikte çıktığı yolculukta, geçmediğini öğreniyor; hiçbir şeyin. ❧ "Şimdi bu acı çok tanıdık, izi kalmış. Yıllar sonra bile geçmeyen. Şimdi gözlerimin önündeki enkaz, paramparça. Parçaları tanıdım. Hepsi benden. İki mektup, bir çerçeve. Sol bileğinde; hiç geçmemek üzere ve artık ölmek üzere. Şimdi bu son acı küçüğüm." ❧ Daha fazlası için bu evrene davetlisin. . Instagram: llettermoon
KARAYEL
