dahlia

Ay ışığı altında dudakları buldu birbirini özlemle, dünyayı unutturdu onlara, bedenleri soyutlandı ve silindiler yavaş yavaş.

Bir çiçek yeşermişti burada yıllar önce, kopup gitmeyecek bir çiçek. Şimdi gömülüyordu toprağın altına usulca, soluyordu bir yenisi açana dek.

Birbirlerine kenetlenip sıkıca kapadılar gözlerini huzurla, hissettiler etraflarını. Sakin bir rüzgar esti, karıştılar rüzgara. Rüzgar alıp götürdü onları, darmadağın oldular ama dalları birbirine bağlandı. Dökülen şey yapraklarıydı. Taç yaprakları dökülüyordu, renkleri solmuştu.

Ciğerleri bahar görmesin, solduranlar utansın...

@hiraisem tarafından yazıldı, @nominturkey tarafından yayınlandı.