prolog

- Nawet nie wiesz jak boli mnie to że tak łatwo przepadłem w twoich niebieskich oczach. Nawet nie wiesz ile razy chciałem się ich napić.

- Mnie też boli to że tak łatwo przepadłam dla twoich brązowych tęczówek. - Rzekłam patrząc na jego pustkę w oczach i papierosa w dłoniach.

- Kocham Cię Nastka, dziękuje. - Powiedział odchodząc i zostawiając mnie samą na schodkach.

Jedyne co po nas zostało, to jego piosenka. Szafir.