1.Bölüm

Bazen öyle bir çıkmazın içinde hisseder ki insan,kaçmak için bir kapı bile aramaz.

Dünya cehennemse,onun kolları cenetti.Nefes alışıma ilk defa bu kadar şükür ettiğimi hatırlıyorum.Bir kokusu var,asla tarif edilemez.

"Sakın ümidini kesme."

Her şey bu sözüne baktı,bende kesmedim ümidimi.Gözleri varya o gözleri, engin bir okyanus gibiydi adeta.Uçsuz bucaksız bir cennet gibi...İçinde yüzemiyordum,ama boğulmuyordum da.

"İyileşeceksin dedin,imkânsız diye bir şey yoktur dedin.Ama bak iyileşemedim.Böyle yaşayıp gideceğim."

"İyileşeceksin çiçeğim,bir gün iyileşeceksin.Deniz senin suyun olacak.Yeşertecek seni,bu da tutacağıma yemin ettiğim bir sözdür sana."