Description
"Sana da merhaba, gaddar kız." Deminden beri beni izleyen gözlerini üzerimde hissettiğim Kahraman'ın bir de bana garip bir hitapta bulunması üzerine, tek kaşımı sorgularcasına kaldırarak ona aşağıdan ters bir bakış attım. Ve, "Pardon?" şeklinde bir karşılık verdim. Gözlerimin sonunda onu kadrajına almış olmasına keyiflenerek gülümseyecek gibi oldu. Ancak kendini tutup, sanki ona oturmasını teklif etmişim gibi aniden tek ayağının üstünde diz çöküp kollarını diğer dizine yaslayarak "Dün beni o adamların arasında bırakıp gidebildin ya hani, onu diyorum," diye bir açıklama yaptı. Ve gözlüklerimi aşmak istercesine gözlerimin içine bakarken, dudaklarını iki yana kıvırdı. "Halbuki ben, kahramanım olmanı beklemiştim." Güler gibi bir ses çıkarttım. Sonra da gözlüklerim, gözlerimden çıkan ateş yüzünden her ân alev alma tehlikesinde değilmiş gibi, alaylı bir tavırla, "Çok beklersin," dedim. Tavrım hoşuna gitmiş olacak ki gülüşü daha da büyüdü. Ve, "Öyle mi?" diye sorarken yüzünü biraz daha bana doğru yaklaştırdı. "O zaman, benim senin kahramanın olmama ne dersin?" Bacağına yaslı duran ellerinden birini kendinden emin bir tavırla aramıza uzattı. "Ben, Kahraman."
Giriş.
