bir

Önümde Kevin vardı, saçları dağınık, ayakta kalmaktan dolayı güçlük çekiyordu, onu böyle görmeye alışık değildim.

Kevin: Isabelle, üzgünüm.. Gerçekten sensiz yapamıyorum.

Ne diyeceğimi bilmiyordum, ne yapacağımı bilmiyordum, bir süre aynı pozisyonda durdum ve sonra Kevin'i omuzlarından tutup kanepeye oturttum ve ardından kapıyı kapattım.