Description
Mijn ouders zijn een jaar geleden overleden bij een auto ongeluk. Ik vond het verschrikkelijk. Elke dag week, maand zat ik te huilen op me bed. Ik heb dat jaartje bij me oma gewoond. Ik was een moeilijk opvoedbaar kind. Dus je begrijpt wel dat me oma me dan niet meer wild. Ze heeft me om die reden ingeschreven bij een adoptie plein. Ik was blij, maar ook teleurgesteld dat mijn oma dat bij mij zou doen. Maar ja, het leven gaat door. Ik kan het niet terugspoelen. Het ergste vond ik nog wel, dat me oma is verhuist. Waar naartoe? Geen idee. Ik werd aangenomen door een man. Hij zat er redelijk goed uit. Bruin haar, groen\grijze ogen. Hij was tegenover mijn oma erg beleefd, maar tegen mij viel het tegen. Hij woonde erg chique. Hij had een 'moderne' bank. Zo eentje met noppen op de leuning. De man (Die Robert heet) deed vaak geheimzinnig. Ik besloot om hem af te luisteren. Ik hoorde rare telefoongesprekken, rare vreemde berichten. Ik kwam er toen ineens achter dat ik geadopteerd werd door een crimineel die al jaren gezocht wordt...
Proloog.
