Serbest Vezin

Yağmur yağıyor,
şimşek çakıyor diyerek
belki duygu katili yapmayacağım kendimi,
yazacağım...
Ağlıyordu, gözlerim...
Gözlerim ağlıyordu,
gören oydu, ben değildim sanki.
Bilmiyorum, bu olanlar neydi,
yağan yağmur muydu, yoksa
gözyaşları mıydı çıplak ayak uçlarıma düşen;
bir şeyler vardı,
olanları duymak yerine görüyordum,
gözlerim...
Üzülüyorum onlara...
Tuzlu tuzlu kalıp
sanki bir patlamış mısırdı.
Sallıyorlardı beni tencerede,
pencereyi kapatmak için içeri geçtim.
parkeler kalkmıştı, kabarıktı;
bugün de fazladan ağladım,
özür dilerim.