پیش درآمد

_ سه هزار سال برای فراموشی کافی نبود؟
_ شبی، به زمهریر زمستان و بوران سرما، در چهل سالگیم خوابیدم اما صبح سه هزارسال بعد بیدار شدم. تو نبودی..
من بودم و ترسی غریب..
من بودم و تنهایی..
من بودم و انتظار و انتظار و انتظار...
اگه هزاران سال دیگه هم میخوابیدم، بازهم فراموشی تو ممکن نبود...

💔از من ممکن کردن، ناممکن ها رو نخواه‌‌🥀