Description
O an bana, "dünyanın en güzel şeyi ne?" diye sordu. Birkaç cümle kuracak güzellik tadamadığımdan cevap verme gereksinimi duymadım. Aynı soruyu ona sormaya çekinsem de titrek bir sesle aynı cümleyi ona kurdum. "Sana göre dünyanın en güzel şeyi ne." Aynı anda yutkunduk, boğazımızdan söylenmeyen birçok cümle geçti, bunu hissettik. Hissetmek boğazımızı parçaladı. Toparlanamadık. "Bir aileye sahip olmak." dedi. Silik bir tebessümle başını karşımızda ışıkları yanan binalara doğrulttu. "Bir eve ait olmak çoğu zaman." dediğinde tebessümü silindi. Başı bu sefer bana doğru çevrildi. "Evsiz yurtsuz bir adama evini açan sensin. Bana bir aile vaadettin." Ayağa kalkıp ceketinin yakalarını düzeltti. "Sorunun cevabını biliyorsun. Değişmedi, hep öyleydi." Fötr şapkasının ucunu tutup eğdikten sonra arkasını dönüp ilerlemeye başladı. Arkasına dönmedi. Dönmeyeceğini biliyordum. Dönmeyeceğini biliyordu.
Kitaba Başlamadan Önce...
