Bu İsmi Unutma!

Ve sevdi kadin, sonunu düsünmeden. Ilk defa bir cift göz mutluluk verdi ona sanki onsuz yasadigi yillar anlamini yitirdi. Yillaridr insanlara karsi duvarlari olan kadinin duvarlarini yikti adam. Ne müsade istedi, ne de baska bir sey. Bodoslama daldi kadinin kalbine. Mutlu muydu kadin? Mutluydu tabii! 20 yilina anlam katan adami tanidi. 3 hafta önce hissetti icinde ki kivilcimlari kadin. Kabullenmedi. Sevmezdi o , sertti , acimasizdi. Yikardi önüne geleni. Ne oldu o kadina ? Hani yikmazdi duvarlarini söz vermisti 7 yasinda. Nerede o kücük kiz. Asik olmaktan korkardi kadin, korkardi cünkü kaybetmek aci verirdi. Bunu cok iyi biliyordu. Kalbine söz geciremedi kadin. Kirdi zincirlerini. Sevdi bi anda adami. Bütün pislikleriyle sevdi kadin adami. Sevdi onun kokusunu. Sicak ellerini. Huzurdu adam. Kadin bütün huzuru o omzuna yatinca hissetti. Cikacakti sanki kalbi yerinden. Ilk defa böyle hissetti kadin. Ates basti. Agirdi bu kadin icin. Belki de gercekte oldugu kadar aska karsi güclü degildi. Ve kadin ilk defa sevdi.... Sorgulamadan sevdi. Saclarini, ellerini. Kokusuyla huzur buldu. O kücük kiza verdigi sözü tutmadi bu sefer kadin. Mutluluga dogru atti adimini. "Rabbim" dedi kadin " Sen onu bana yaz.."