Prolog

Ich życie było jak niekończąca się pieśń. Jak najpiękniejszy wiersz, zmysłowa melodia.

Lecz byli tylko ludźmi. Choć mogli pochwalić się mądrością, siłą i obiecaną wieczną młodością, nie byli bóstwami. Nie mogli nimi być.

Jeden z nich chciał więcej. Jeden z nich miał dość nieśmiertelnego życia, bez nieokiełznanej chwały na Olimpie. Nudziły go ludzkie pobudki, choć sam nie był ponad nimi. Został ukarany.

Drugi, niedługo potem, obiecał gwiazdom niewyobrażalne rzeczy za wolność brata.

Elodine na zawsze została wpisana w ich pieśń.

©flumeglee 2022/2023