1.Bölüm- Adab-ı Hayat

Hayat sizi bazen en çıkılmaz yokuşlara sürükler, yolun sonu görünmez. Kendine ait derin bir çukur kazıp, içine benliğini hapseder ve kendini korumak istersin. Kor ateşler, her gece olduğu gibi yüreğini dağlarken.

Sonra bir çift göz gelir ruhuna akan, karışan, namütenahi, sonsuz bir okyanusun derinliğini aratmayan. Kimseye açmaya çekindiğin, o kalbindeki tüm yarıkları görüp bilsin, her kelimesi seni sarsın içini okşasın istersin. Seni, senin karanlığına rağmen kendi karanlığına çekip kurtarsın.

Bir şafak vakti silsin ruhunun kötülüklerini.

Cihanın seni bozguna uğrattığı kadar sende onun üzerine gitmek istemez misin?