part4

هری: دستش و گرفتم و وارد سالن مهمونی شدم سعی میکردم اطراف و نگاه نکنم ولی افکارم دست از سرم بر نمی‌داشت چشمام و برا چند ثانیه بستم و سعی کردم تموم افکار احمقانم و کنار بزنم با لبخند جلو رفتم ولی ممکن بود لبخندی که داشتم با دیدنش تبدیل به لبایی بشن که از استرس زخم شدن ولی ایندفعه کسی نیست ببوستش....