Λίγα λόγια για το βιβλίο/Αφιέρωση

«Έλαμπες σαν τον ήλιο, Άρη. Έλαμπες και το φως σου ήταν τόσο εκτυφλωτικό που δεν υπήρχα. Δεν με ένοιαζε όμως. Δε με ένοιαζε που δεν με έβλεπε ο υπόλοιπος κόσμος, μου αρκούσε που με έβλεπες εσύ. Και έπειτα... έπειτα συνέδρια, χρήματα, συμβόλαια και ρήτρες. Μέσα σε αυτά χαθήκαμε, εγώ χάθηκα μέσα στα δικά σου θέλω και τους δικούς σου στόχους. Με ξέχασα. Με έβαλα στην άκρη, συνειδητά έκανα πίσω. Όταν όμως το εμείς έγινε εσύ Άρη, εκεί έχασα τη Νίκη. Εκεί χαθήκαμε και εμείς και εκεί τελείωσε ο γάμος μας.»