O GELDİ

Eve vardığımda direkt odama geçtim ve kapımı kilitledim.Anlamlandıramadığım bir esrik halindeydim adeta.İlk görüşte aşka inanacak biri değildim hatta çok saçmaydı bu benim için.Aşkın ötesinde Uras benim Dorian Gray'im di adeta.Göğsümün ortasında tüm vücut hücrelerimi içine çeken bir kara delik hissediyordum.İçimde sonsuz bir üretme isteği vardı.Hayır sevgi değildi bu beslediğim duygu aksine nefret daha uygun bir sıfattı hislerime.Nefret ediyordum,bana sadece sınıfıma girerek ilham olmuş bu insanla edeceğim kısa bir sohbetin tüm bu bende yarattığı duyguları asılsız bırakacağını bildiğimden,aslında Uras'ın normalden öte olmadığını içten içe biliyor olmaktan nefret ediyordum.