Giriş

Her şey unutulur muydu? Yüzyıllar öncesi konuşulurken bu sahi mümkün müydü? İnsan bazı uzun soluklu şeyleri hatırlarken kendini unutabilir miydi?

Kırılmıyordum. Ne öfkem diniyordu ne kafamın içi. "Ben Berk, beni yeneni ben eğittim. Beni yenecek gücü ben verdim. Gücümü kendimle tükettim."

Bu bir savaştı ve kazanan olmayacaktı. Belki kazanan sadece bugün kazandığını sanacaktı. İmzalar kanlarla atılmıştı, üzerinden yılları geçirsede hâlâ ıslaktı.

Bu bir oyundu, adı konmayacak kadar karışıktı.
Sırlar herkesi bıçaklayacaktı.
Oyun herkesi yoracaktı.

Son mu? Hiçbir zaman olmayacaktı.
İlk hep çok acıtmıştı.

"Dinle ufaklık, sana verdiğim hayat hep seni vuracak. Ama korkma, sana başarılı olacak çok şey verdim. Beni anlayacaksın, beni herkesten çok anlayacaksın. Seni de yoracaklar, sakın düşme. Kalabalık ol fakat kalabalıkta kalma. Sana çok şey öğretecekler."

Özgürlüğümü alıp dönecektim. Sahi, bu sefer nereye dönecektim?