Description
Zilte tranen stroomden over mijn wangen en ik kon ze niet eens wegvegen. Ik probeerde me echter wel stil te houden, hopend dat hij het niet zou merken. Helaas moest meneertje ‘ik zie alles dus denk maar niet dat ik het gemist heb en het niet tegen je zal gebruiken’, mijn tranen weer gezien hebben. ‘Begin je al een beetje bang te worden, vrouw? Gelukkig maar! Dan weet je voor de volgende keer tenminste dat je je prins niet moet tegenspreken! Nooit zal je dat meer doen!’ Met een van afschuw vertrokken gezicht spuwde ik op de grond. Het enige spijtige was dat hij achter me stond en niet voor me. ‘Nooit zal ik jou gehoorzamen, jij varken!’ Een hees gelach kwam van achter me vandaan. Een hees, spottend gelach. ‘Dat had je nu niet moeten zeggen…’ Een harde ruk aan mijn haren deed met niet meteen beseffen wat hij aan het doen was. Ik had pas door wat dat inhield toen hij mijn vlecht voor mijn voeten neergooide. Met een soepele beweging draaide hij mij om zodat ik weer oog in oog met de duivel stond. ‘Is dit soms van jou,’ klonk hij spottend. ---------------------- Van de een op de andere dag kroonprinses? Nee liever niet, maar helaas heb je het niet altijd voor het kiezen. Je kunt je ouders nu eenmaal niet kiezen. Aryel was veel liever in haar eigen land gebleven en nooit naar Limmersteill gegaan als ze wist wat haar allemaal te wachten stond.
H1. De tocht
