Description
Ben bir kuyuydum. Hayır, hayır. Ben küçük yaşta bir kuyuya düşmüştüm. Bir melek kadar masumken karanlık sarmıştı beni. Karanlıkta bir melek vardı. O kuyudayken artık o da karaydı. İnsan insan dedikleri insan, nedir şimdi bilmiştim. Bildiklerimi o günden sonra almıştım yanıma. Çünkü güçsüz olmamak gerektiğini öğretmişlerdi bana. Mecburdum ben korumaya; kendimi, ailemi, sevdiklerimi ve bunlar gibi nice nedeni. Bana düşen karanlığı, gölgeme hapsedip onunla dikilmiştim hayatın karşısına. Karşımda duran herkesin karabasanı yerine Kara Melek'i olmuştum. Başka çaresi kalmadığında bir insanın yapabilecekleri sınırsızdı. Yaşama isteği, sınırları ortadan kaldıracak çaresizliğin belki de en temeliydi. Bu sınırsızlık da zifir kadar karaydı, bilirdim. Çünkü can can diye söylerlerdi, ben can nedir şimdi bilmiştim. ♠️"Sen Seraf'sın, Tanrı'ya en yakınsın. Sen Seraf'sın çünkü yanıyorsun."♠️
Giriş
