1 თავი

- დავიღალე კოშმარების ნახვით ... არ დამტოვო ....გთხოვ....
იუნგიმ ჯიმინს შეხედა სიბნელეში მის სახეს ოთახის ფანჯრიდან შემოსული მთვარის შუქი ანათებდა. ჯიმინმა ნელ-ნელა თვალები გაახილა და ისინი იმ წამსვე ცრემლებით აივსო.
იუნგის ახსოვს ესეთი თვალები, ტკივილით სავსე. გული რომელსაც სტკივა და უჭირს სუნთქვა. ის ჯოჯოხეთი რომელსაც ის მარტო გადიოდა.
იუნგი არ მისცემს ჯიმინს საშუალებას იგრძნოს თავი მარტოდ, მაშინ როდესაც ის მის გვერდითაა. მან არ იცის რა გადაიტანა ამ პატარა ბიჭმა მაგრამ ახლა მან იცის ერთი რამ - ის მას სჭირდება. ჯიმინს სჭირდება იუნგი.