Giriş

Hissettiğim kadarıyla günün en umutsuz saatleriydi.Ne bir mesaj ne de bir ileti alabilmiştim.Oysa ki ne çok isterdim bu günü onunla paylaşabilmeyi.
Her insanın yaptığını yaptım tabi ki ben aradım.Aradığımda duyduğum ses bir erkek sesiydi.Sesim çığlık olup içerimde kayboldu ve kapattım telefonu.Dört duvar odamda
yapayalnızdım.Belli ki bekleyememişti beni bir aşkı unutturabilecek en güzel an buydu belkide.Sevdiğini başkasının bilmek en güzel, en acı, en kolay unutabilme haliydi.
Ve sessizce mırıldandım kendime " SİKTİR ET "

Gecenin en karanlık saatlerinde kalemin en acı izi aşk.