Description
Mucize... Bazen nefes almak bile bir mucizedir. Mucizeyi mucize yapan, imkansızlıktır. Ve hiçbir şey, onlar kadar imkansız olamaz. Kadın... Gece Ateş doğdu, esir oldu. Esir büyüdü. Ailesini çok sevdi ama ailesinin tehlikeli olduğu, tabiri caizse "mafya" olduğu ve annesinin düşmanı yüzünden öldürülmek istendiği gerçeğini hiç kimse gözardı edemezdi. Adam... Batuhan Çakırbey. Çocukluğunu yaşayamamış, işkencelerle büyütülmüş, intikam uğruna hayvan gibi eğitilmiş bir çocuk, bir adam. Babası, öldürüldü ve babasının intikamını almak üzere yetiştirildi. Babasını öldüren kadın, Gece Ateş'in annesinden başkası değildi. Kader ağlarını ördü ve Gece ile Batuhan, o ağları boyunlarına dolayıp kendilerini boğarak öldürmeyi değil; o ağlara sarılıp, kendilerini yaşarken öldürmeyi seçtiler. Ölen öldü, kalan kaldı. Gece'nin annesi, öldürüldü. Batuhan ise, bu cinayeti seyretti, müdahale etmedi, yalnızca Gece'nin gözlerine bakarak izledi. O, bu intikam uğruna neler yaşamıştı; zevk almıyordu ama zaten genel bir şey hissedebildiği de söylenemezdi. Çok kez bir araya geldiler ama haberleri olmadı. Çok kez birbirlerine yaklaştılar ama anlayamadılar. Çok kez birbirlerine ihtiyaç duydular ama kabullenemediler. Çocuktular, büyüdüler. Onlar, aynı masaya oturacaklardı. ADALET masası. Adalet'in sağlandığı, illegal masa. Onlar koca bir ekip. Onlar, bu koca ekibin başında. Onlar, büyük. Onlar, bu masada başrol. Onların emri, emirdir. Onlar güçlü. Onlar zeki. Onlar yaralı. Onlar, adaleti sağlamak adına kurulan bu ekipte yalnızca güçlü değil, vazgeçilmezlerde aynı zamanda. Operasyona çıkar, masum insanları kurtarır, cinayetleri çözer, şeref sahibi olmayanları öldürürlerdi. Kendi oluşturdukları yasaları vardı. Bu masa, otuz küsür yıldır vardı ve dünyaca yaygındı ama onlar hakkında en ufak bir iz bulan yoktu.
KARAKTER
