Prologue

I have no fear literally.

Bata pa lang ako alam ko na sa sarili ko that i am different from others. Wala akong kapangyarihan or hindi ako henyo. It's just that can't feel fear. As in literal na wala akong takot at hindi ko nararamdaman ang salitang "Takot".

But , anong silbi ng pagiging matapang ko kung hindi ko kayang protektahan ang mga taong mahal ko?

They say 'fear keeps us away from danger' , but what will happened if i have no fear?

Nasobrahan ako sa tapang.
Ngunit kaya ba ng tapang kong protektahan ang mga taong mahal ko?
O tapang mismo ang magiging dahilan kung bakit mapapahamak ang mga taong dapat ay prino-protektahan ko?

Sa mundo na puno ng takot at pangamba ito ay nakatulala mag isa.

Hindi ko man magawang makaramdam ng takot. Ngunit hindi ibig sabihin nito na hindi ako nasasaktan , nanghihina at nalulungkot.

Ang istorya ko ang magpapatunay na hindi sapat ang tapang para mabuhay.

This is my chaotic story.